شعر حضور

خداوندا مرا جان داده ای پاک

که تا روزی برآری از دل خاک

ز عشق احمدم سرشار کردی

ز فیضش سینه ام پربار کردی

مرا قرآن فرستادی و ایمان

ز نور اولیای گشتیم تابان

ز بسم الله و از لطف عنایت

نمودی جان ما را از بدایت

تمام کهکشان و کل کیهان

مسخر کرده ای از بهر انسان

نمودی پایه اش اعلای اعلا

درونش شد منور از تجلا

براو مُهری زدی از فیض باری

که تا قام القیامت یادگاری

که آن مهر نماز است و نیایش

تجلی حضور است و ستایش

نمازش داده ای تا برتر آید

ز موجودات عالم سرتر آید